Kawasaki Z750 1980

In 1980 was het Universal Japanese Motorcycle (UJM)-ontwerp, met een luchtgekoelde, bovenliggende nokkenas, in-line viermotor, vrijwel de motor van de industrie, en terwijl het verschil tussen een Honda 350/4 en een Yamaha 1100/4 was vrij duidelijk, soms waren de verschillen subtieler.

Kawasaki was nooit iemand geweest die de menigte volgde. Toen Honda met de '69 CB750 uitkwam, concentreerde Ben Inamura, de hoofdingenieur bij Kawasaki, zich op de 900cc Z-1, die drie jaar later verscheen. En toen ontwikkelde hij de KZ650/4, met een boring en slag van 62 bij 54 mm, voor een totaal van 652 cc. Het was bedoeld om het rijgedrag van een 500 te hebben, het vermogen van een 750... en met minder dan twee mille, 10 procent goedkoper te zijn dan een 750/4. Hoewel de prijs misschien niet veel betekende voor de BMW- en Harley-enthousiastelingen, deed het dat zeker in de Japanse handel.

De 650 werkte een paar jaar, waarbij de aftermarket de zaken hielp door allerlei hop-up-apparatuur aan te bieden. Maar in 1979 was de 750-klasse verreweg het populairst, en 100cc was veel om weg te geven, dus besloot Inamura dat hij 750 moest gaan. Dit zou geen groot herontwerp zijn - geen 16-kleppenkoppen, geen nieuw chassis - de KZ750 zou gewoon een grotere, betere KZ650 zijn.

1981 Kawasaki KZ750-E.
1981 Kawasaki KZ750-E.
Ter verduidelijking: in 1980 had Kawasaki twee heel verschillende KZ750's: de KZ750-G parallel twin, waarvan de motor sinds 1976 op de markt was (Retrospective, december 1996), en de nieuwe in-line vier, bekend onder de naam achtervoegsel E.